Święto Akademii Sztuki Wojennej

15 czerwca dla społeczności akademickiej jest dniem szczególnym – ponad 100 lat temu, w 1919 roku, powołana do życia została Wojenna Szkoła Sztabu Generalnego, przemianowana później na Wyższą Szkołę Wojenną (WSWoj), której tradycję odziedziczyła obecna Akademia.

Z kart historii

W listopadzie 1918 roku, po 123 latach zaborów Polska odzyskała niepodległość i znów stała się suwerennym państwem. Radość i entuzjazm ogarnęły cały kraj. Ówcześni rządzący mając w pamięci doświadczenia z walk o niepodległość w latach 1914–1920, dostrzegali niezwykle ważną, w wolnej już Polsce, potrzebę zorganizowania szkolnictwa wojskowego, w tym kształcenia wyższych kadr dowódczych i sztabowych. 15 czerwca 1919 roku powołano w Warszawie wyższą uczelnię wojskową – Wojenną Szkołę Sztabu Generalnego. Pierwszym komendantem szkoły, zlokalizowanej w Warszawie przy al. Szucha 3, został gen. por. Stanisław Puchalski. W 1921 roku zmieniono nazwę uczelni. Wyższa Szkoła Wojenna – tak brzmiała nowa nazwa szkoły – otrzymała także nową siedzibę, którą był gmach przy ul. Koszykowej 79. W początkowym okresie działalności szkoły zajęcia ze studentami prowadzili z reguły oficerowie francuscy, którzy odegrali istotną rolę w jej tworzeniu i rozwoju. Do roku 1939 uczelnia wypromowała ponad 1300 oficerów dyplomowanych.
Zasadniczym przełomem w historii szkoły było powołanie na jej komendanta generała Tadeusza Kutrzeby, który wprowadził reorganizację kształcenia oficerów.
Po wybuchu II wojny światowej szkołę odtworzono na terenie Szkocji, najpierw jako Kurs Wyższej Szkoły Wojennej, przemianowany później na Wyższą Szkołę Wojenną. Do 1946 roku uczelnia ta wykształciła 296 absolwentów, z których większość pełniła służbę w sztabach polskich oddziałów walczących we Włoszech, Francji i w Niemczech. Wybitne osobowości Akademii

Do grona wyjątkowych osobowości, których losy splotły się z Wyższą Szkołą Wojenną, należy jej komendant – generał Tadeusz Kutrzeba. Jeden z najwybitniejszych sztabowców II Rzeczypospolitej, który zdobył doświadczenie w armii cesarsko-królewskiej w okresie I wojny światowej, uczestniczył w  wojnie polsko-bolszewickiej, dowodził Armią „Poznań” podczas kampanii wrześniowej. Był najlepiej wykształconym polskim dowódcą dwudziestolecia międzywojennego.
„Wszyscy autorzy wspomnień i relacji podkreślają niezwykłą osobowość generała Tadeusza Kutrzeby. Postawny, zrównoważony, uprzejmy i rzeczowy – ale równocześnie stanowczy, budził powszechną sympatię i szczery szacunek. Nawet młodzi słuchacze Wyższej Szkoły Wojennej, wzorem wszystkich kursantów na świecie zwykle nadający wykładowcom różne przezwiska i ksywy, o Kutrzebie mówili „Pege” – od Pan Generał (…)”. (Marek Rezler, polski historyk, biograf i publicysta regionalny).
Warto także podkreślić, że w gronie absolwentów WSWoj znaleźli się, m.in. wybitni dowódcy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie – generał Stanisław Sosabowski, generał Stanisław Maczek, a także trzykrotny premier Walery Sławek oraz niemałe grono późniejszych szefów resortów, jak np. Józef Beck, Wacław Jędrzejewicz, Ignacy Matuszewski.

Między tradycją a przyszłością

Ponad stuletnia historia naszej uczelni to powód do wielkiej radości i dumy. Oficjalne ustanowienie dorocznego Święta Akademii Sztuki Wojennej jest równocześnie bodźcem do dalszego działania. Koncentrując się na rozwoju i doskonaleniu, nie możemy jednak zapominać o poszanowaniu tradycji, z której i w której wyrosła nasza uczelnia. W tym szczególnym czasie radosnego świętowania, pamiętając o dziedzictwie pokoleń, chcemy wyrazić także wdzięczność naszym wielkim poprzednikom, dzięki którym przetrwały najwyższe wartości etyczne i obywatelskie.